中国古典小说
-
飞龙全传吴〓著己巳岁,余肄业村居,暗修之外,概不分心。适有友人挟一帙以遗余,名日《飞龙传》。视其事,则虚妄无稽;阅其词,则浮泛而俚。余时方攻举子业,无暇他涉,偶一寓目,即鄙而置之。无何,屡困场屋,终不得志,余自恨命蹇时乖,青云之想空误白头。不得已,弃名就利,时或与贾竖辈逐锱铢之利,屈指计之,盖已一十有九年矣! 今戊子岁,复理故业,课习之暇,忆往无聊,不禁瞿然有感。以为既不得遂其初心,则稗官野史,亦可以寄郁结之思,所谓发愤之所作,余亦窃取其义焉。于是检向时所鄙之《飞龙传》,为之删其繁文,汰其俚句,布以雅驯之格,间以清隽之辞,传神写吻。尽态极研,庶足令阅者惊奇拍案,目不暇给矣! 第余才识卑劣,偏颇脱漏之弊,终所不免。兹顾孜孜焉亟为编葺者,不过自抒其穷愁闲放之思,岂真欲与名人著作争长而絮短乎哉!时乾隆三十三年岁在戊子仲秋之望。东隅吴璿题。
-
水浒传(明)施耐庵著;(明)李卓吾,(清)金圣叹评《水浒传》是中国历史上第一部描写农民起义的长篇小说。水浒传的故事早就在民间传诵。南宋时,王的《东都事略》等,书已有零星记载。宋末遗民龚圣与作有《宋江三十六赞》;无名氏的《大宋宣和遗事》记述了宋江等人的事迹。元代有25种水浒题材的剧目,水浒故事传到元末大致形成了今本《水浒》的规模。《水浒》的作者一般认为是元末明初的施耐庵。施耐庵1296—1370之间,名耳,祖籍苏州。明初著名小说家。35岁中进士,后弃官退居故乡,从事创作。传说他同元末农民起义运动有一定的联系。《水浒传》以农民起义的发生、发展过程为主线,通过各个英雄被逼上梁山的不同经历,描写出他们由个体觉醒到走上小规模联合反抗,到发展为盛大的农民起义队伍的全过程,表现了“官逼民反”这一封建时代农民起义的必然规律,塑造了农民起义领袖的群体形象,深刻反映出北宋末年的政治状况和社会矛盾。作者站在被压迫者一边,歌颂了农民起义领袖们劫富济贫、除暴安良的正义行为,肯定了他们敢于造反、敢于斗争的革命精神。宋江原是一位周急扶困的义士,当他被逼上梁山之后,“替天行道”,壮大了起义军的声威,取得了一系列胜利。但由于他性格的二重性和思想的局限性,在起义事业登上峰巅之时选择了妥协、招安,终于葬送了起义事业。小说通过宋江起义的失败客观上总结了封建时代农民起义失败的经验教训。小说以高俅发迹作为故事的开端,意在表明“乱自上作”,高俅是封建统治集团的代表人物。作者还写了大批的贪官污吏和地方恶霸,正是他们狼狈为奸,渔肉百姓,才迫使善良而正直的人们不得不挺而走险,奋起反抗。小说深刻地挖掘出了封建时代农民起义的深层原因。《水浒传》的结构独具一格,先以单个英雄故事为主体,上一个人物故事结束时,由事件和场景的转换牵出另一个人物,因人生事,开始下一个故事。就好象一个个环,环环相扣,环环相生。其中也有一些自成段落的故事,集中表现了众多英雄好汉,智取生辰纲和三打祝家庄等即为其例。一个一个的小故事如同涓涓细流流向长江大河,终于汇合成滔天洪流,汇合成声势浩大的英雄大聚义。《水浒传》成功地塑造了宋江、武松、林冲、鲁智深、李逵等人物形象。作者善于把人物放在真实的历史环境中,紧扣人物身份和经历刻划人物性格;善于把人物放在尖锐的斗争中生死存亡的关头来描写人物性格,还善于运用比较法、反衬法来突显人物性格。《水浒传》没有丝毫的脂粉气儿女情,它具有豪放粗犷的阳刚美和崇高美。这种美学风格对后来的英雄传奇小说产生了一定的影响。《水浒传》对后世的影响,不限于文学的范围。几百年来,《水浒传》在人民群众中广为流传,直接推动了人民群众的反抗运动。《水浒传》对后世小说、戏剧有较大影响,到今天水浒故事仍然是戏剧剧目中的重要内容。
-
绿野仙踪李百川 著然印板衣摺,究非荡心骇目之文。继得《江海幽通》、《九天法篆》诸传,始信大界中真有奇书。余彼时亦欲破空捣虚,做一《百鬼记》。因思一鬼定须一事,若事事相连,鬼鬼相异,描神画吻,较施耐庵《水浒》更费经营。且拆袜之才,自知线短,如心头触胶盆,学犬之牢牢,鸡之角角,徒为观者姗笑无味也。旋因同志怂恿,余亦心动久之。未几,叠遭变故,遂无暇及此。
-
二十年目睹之怪现状(清)吴沃尧著;郑庆笃,朱秀梅校点暂缺简介...
-
老残游记(清)刘鹗著暂缺简介...
-
中国古典文学名著集成(明)施耐庵,(清)李汝珍著暂缺简介...
-
红楼梦(清)曹雪芹、高鄂《红楼梦》原名《石头记》。作品以贾、史、王、薛四大家族为背景,以贾宝玉、林黛玉的爱情悲剧为主要线索,着重描写了贾家荣、宁二府由盛到衰的过程,广泛反映了当时的社会矛盾和阶级斗争,对封建礼教进行了批判。作品语言优美生动,善于刻画人物,塑造了许多富有典型性格的艺术形象。全书规模宏大,结构严谨,是我国古代长篇小说中的现实主义的高峰。《红楼梦》为注音注释版。全面注音解释疑难字词,重要人物情节图文并茂,阅读理解记忆轻松无阻。
-
三国演义(明)罗贯中《三国演义》又名《三国志演义》、《三国志通俗演义》,是我国小说史上最著名最杰出的长篇章回体历史小说。《三国演义》的作者是元末明初人罗贯中,在其成书前,“三国故事”已经历了数百年的历史发展过程。在唐代,三国故事已广为流传,连儿童都很熟悉。随着市民文艺的发展,宋代的“说话”艺人,已有专门说三国故事的,当时称为“说三分” 。元代出现的《三国志平话》,实际上是从说书人使用的本子,虽较简略粗糙,但已初肯《三国演义》的规模。罗贯中在群众传说和民间艺人创作的基础上,又依据陈寿《三国志》及裴松之注中所征引的资料(还包括《世说新语》及注中的资料),经过巨大的创作劳动,写出了规模宏伟的巨著——《三国演义》。《三国演义》是根据三国时期的史实和民间传说创作而成的优秀历史小说。它的内容丰富多彩,为读者留下了深厚的认识价值。故事远起汉灵帝年间刘、关、张桃园结义的民间传说,描述了东汉末年和三国时期近百年发生的重大历史事件和众多的叱咤风云的英雄人物。作者通过真实动人的故事,揭示了封建统治阶级内部的黑暗和腐朽,控诉了统治者的暴虐和丑恶。
-
水浒传(明)施耐庵、(明)罗贯中《水浒传》是一部以农民起义为题材的长篇小说。它先写个人复仇和小股暴动,最后发展成规模浩大的农民起义,揭示了农民起义发生的根本原因是“官逼民反”,揭露了封建社会的腐朽和黑暗。《水浒传》着重塑造了一些如宋江、林冲、武松等聚集江湖、仗义行侠的绿林好汉的形象。其中,梁山泊宋江打出的“替天行道”的旗号,鲁智深的“路见不平,拔刀相助”等都表现了梁山英雄的行侠仗义。《水浒传》是我国侠义小说的鼻祖,至今仍对各类文艺作品产生着不可估量的影响。
-
文言小说卷安平秋,杨忠,杨锦海主编;曹亦冰选注本书属于《中华古典名著读本》这一种,根据丛书的凡例,考虑到读者的对象,在选篇方面,注重选 取思想性、知识性、、趣味性和艺术性较强的作品,力求使读者大致了解方言小说发展的概貌和成就,在注释方面,力求精当简洁,不作繁琐考证,在译文方面,力求准确、流畅。